London Wallpapers IV

In dit behangontwerp worden felgekleurde kniphofia bloemen gebruikt. De bekendere Nederlandse naam is fakkellelie of vuurpijl (deze komen oorspronkelijk uit Afrika, maar werden genoemd naar de Duitse horticultuurdeskundige Johan Hieronymous Kniphof). In de English Heritage archieven wordt vermeld dat deze bloemen met de hand geschilderd zijn en op maat werden aangebracht op een eerder aangebrachte wandbekleding in een pand uit de late 18e eeuw in Upper Brook Street. Als natuurlijke achtergrond voor de fakkellelies paste Little Greene het Stag Toile motief aan. Het behang wordt geleverd in een standaardrol van 10 meter, bestaande uit drie banen van elk 3,25m hoog. De fakkellelies worden in elke baan herhaald, maar voor de volledige achtergrond moeten de drie banen naast elkaar worden aangebrach

Het is wat oneerbiedig, gezien de kwaliteit van dit 19e eeuwse behang, maar het stukje behang dat gered kon worden, is niet afkomstig van de wanden van een chic herenhuis in Richmond, maar uit een container, die voor dit huis stond, toen het in 1989 verbouwd werd. Het ontwerp, met een tere Tudor-roos, is uitgevoerd in de William Morris stijl van de late 19e eeuw. Little Greene drukte het in twee authentieke Arts & Crafts kleuren, drie klassieke kleuren en een moderne metallic tint.

Elk afzonderlijk paneel binnen dit behangontwerp bevatte oorspronkelijk een overdadige voorstelling; een weerspiegeling van de vindplaats in Bloomsbury, een rijk gebied met een sprekende geschiedenis. Door de overbodige details achterwege te laten, blijft er een ongepolijst, maar elegant trompe l’oeil houtpaneeleffect over, dat op traditionele wijze kan worden aangebracht op alle wanden van een ruimte of, voor een tijdlozer en strakker effect, op een enkele wand in een moderner interieur.

Het pand, waaruit dit ontwerp afkomstig is, werd halverwege de 19e eeuw gebouwd op de locatie van de beruchte Marshalsea gevangenis, die gedurende 500 jaar bekend stond als de plek waar de schuldenaren van Londen werden opgesloten, waaronder de vader van Charles Dickens in 1824. Van vier op elkaar geplakte lagen behang is dit het oudste dat werd teruggevonden. Het Gotische rasterpatroon met Moorse invloeden was het eerste behang, dat de wanden van één van de panden sierden, die in de late jaren van 1870 gebouwd werden, ter vervanging van de gevangenis.

Dit behangpapier wordt met een enkele kleur gedrukt en is daarmee het jongere zusje van het Marlboroughontwerp, met dezelfde kwetsbare elegantie. Verbazingwekkend is dat beide patronen gevonden zijn in hetzelfde pand, Marlborough House, dat uitkijkt over St James’ Park. De datum geeft de waarschijnlijke oorsprong weer van het in Marlborough gebruikte behang. Het ontwerp zelf heeft neoklassieke trekjes, die eerder behoren tot de interieurarchitectuur, wat in de vroege 19e eeuw in de mode was.

Stilistisch gezien is dit behang onmiskenbaar Frans, maar het archiefstuk, waaraan weinig veranderd hoefde te worden, komt van een prestigieus adres in de buurt van de Thames. De decoratieve streep aan beide zijden van de bloemenkolom werd behouden, maar minder zwaar aangezet om het patroon evenwichtiger te maken bij herhaling van banen.

Een typisch historisch damast, waarvan de ontwerpbron oorspronkelijk een geweven zijde was uit de 19e eeuw. Dit effect wordt nu door de druktechniek nagebootst. Net als bij het ontwerp ‘High Street’ uit de collectie London Wallpapers III, zijn er van dit patroon drie voorbeelden bekend, afkomstig van meerdere locaties, wat het aannemelijk maakt dat het op vrij aanzienlijke schaal geproduceerd werd vanaf de 18e tot het einde van de 19e eeuw. Dit komt overeen met de productiemogelijkheden van de behangindustrie in die periode.

Een kleurrijk papegaaimotief, dat bijna geheel gebaseerd is op één van de behanglagen, die verwijderd werden van de achterzijde van een kast op de begane grond van een 18e eeuws rijtjeshuis, dat tegenover het Great Ormond Street Children’s Hospital lag. Het ontwerp werd aan het einde van de 19e eeuw machinaal gedrukt op cellulosepapier.

Dit ontwerp werd gevonden in een rij elegante huizen uit het begin van de 18e eeuw in Broadwick Street, Soho. Opmerkelijk is dat het gebaseerd is op een botanisch correcte weergave van een plant, de Clusia Rosea, waarvan de vroegste vermelding gevonden is in het beroemde boek ‘The Natural History of Carolina, Florida and the Bahama Islands’ van Robert Catesby uit 1743.

Dit behangpapier, dat doet denken aan Spitalfields zijde, werd gevonden in Albemarle Street, in Piccadilly. Het heeft een enorm patroon, dat om de 1.80 meter herhaald wordt. Het werd oorspronkelijk uitgevoerd in donkerblauw velours op een lichte achtergrond. Bijzonder is, dat dit krachtige en dure behang ontdekt werd in een lage slaapkamer op de eerste verdieping. Dit type behang zou men eerder verwachten op een, meer in het oog springende, plaats. Bijvoorbeeld op de begane grond in een ontvangstkamer, waar veel gasten verbleven.

Dit behang, uit het midden van de 18e eeuw, werd gevonden in Cranford, Middlesex, en heeft een geel, s-vormig bloemmotief dat gedrukt is op dik, handgemaakt lompenpapier. Het is bijzonder, want geel was weliswaar een populaire kleur, maar ook kostbaar en verschoot snel. Het papier leek duurder dan het in werkelijkheid was, door een schaduweffect toe te passen. Dit effect werd op een goedkope manier verkregen door hetzelfde blok te gebruiken om twee verschillende kleuren te drukken.

Hoewel het oorspronkelijke fragment ontdekt werd in Bayham Abbey, op de grens van Sussex en Kent, werd dit behang vermoedelijk in Londen gefabriceerd. Het originele papier werd gemaakt van cellulose houtpulp, had een rode achtergrond, die aan de Gotische stijl doet denken, en werd machinaal gedrukt.